افترا

به معنای نسبت دادن ناروا و یا منتشر کردن جرمی است و یکی از جرایم علیه تمامیت معنوی اشخاص و افراد است.

عناصر تشکیل دهنده جرم افترا

• عنصر مادی:

الف- رفتار:

نسبت دادن جرم یا منتشر کردن آن است.

ب- اوضاع و احوال:

1. نسبت دادن یا منتشر کردن هر جرمی غیر از زنا و لواط مشمول جرم افترا می­شود ( زیرا نسبت دادن زنا و لواط، مشمول جرم حدی قذف خواهد بود).
2. نسبت دادن هر جرمی به دیگری، اعم از اینکه آن جرم خفیف باشد یا شدید، مشمول جرم افترا خواهد بود.
3. در افترا لازم است نسبت دادن  به طور صریح باشد. یعنی باید کاملا مشخص باشد که چه نوع جرمی را نسبت می­دهد لذا استفاده از الفاظ عام مانند مجرم، بزه­کار، جنایتکار و امثال این­ها هیچ گاه افترا محسوب نمی­شود زیرا صریح بودن در نسبت دادن را ندارد. بنابراین به طور مثال در صورتی که به کسی بگوید قاتل، مشمول جرم افترا خواهد بود. زیرا نوع جنایتی که نسبت داده است واضح است.
4. اگر فرد نتواند صحت اِسناد را ثابت کند، مشمول جرم افترا خواهد بود. بنابراین اگر فردی جرمی را به دیگری نسبت دهد و سپس بتواند ثابت کند که واقعاً نیز آن فرد آن جرم را مرتکب شده افترا محسوب نمی­شود. همچنین است در موردی که شخصی که جرم به او نسبت داده شده، به ارتکاب آن جرم اذعان کند.
5. تنها در یک مورد است که حتی اگر مفتری صحت اِسناد را ثابت کند یعنی ثابت کند که واقعاً طرف، جرمی را که به وی نسبت داده اند، مرتکب شده است، تاثیری نداشته و جرم افترا تحقق یافته و آن مورد،  جایی است که نسبت دادن آن امر، موجب اشاعه­ی فحشا شود.

ج- نتیجه:

این جرم نیازمند تحقق نتیجه نیست و جرم مطلق محسوب می­شود.

• عنصر روانی:

تمام جرایم عمدی سوء نیت عام را برای تحقق، لازم دارد؛ یعنی جرم با علم و از روی عمد ارتکاب یابد.

جرم افترا سوءنیت خاص، لازم ندارد یعنی یک جرم مطلق بدون سوءنیت خاص است.